Zdewastowanie barokowego dworu w Dobropolu.

„Zwracamy się z prośbą do Pana Starosty o wyciągnięcie konsekwencji w stosunku do właściciela dworu w Dobropolu. Wojewódzki Konserwator Zabytków wielokrotnie interweniował u właściciela dewastowanego dworu, .... właściciel nie doprowadził do jego remontu i zabezpieczenia....Należy jak najszybciej dokonać zabezpieczenia południowej ściany szczytowej przed jego całkowitym zniszczeniem”- z listu do kamieńskiego starosty skierowanego przez Społecznych Opiekunów Zabytków w dniu 30 listopada 2006.

Na powyższy list Społeczni Opiekunowie Zabytków otrzymali już 14 grudnia 2006 roku odpowiedź z Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Kamieniu Pomorskim, a brzmiał on następująco „ ... Właściciel obiektów nie odebrał osobiście żadnego z pism wysłanych w sprawie remontu i zabezpieczenia obiektu. Ostatecznie ....(właściciel) w 2004 roku został doprowadzony przed Sąd Rejonowy ...i ukarany naganą a budynki dalej niszczeją. Starosta kamieński ani nadzór budowlany nie mają środków finansowych na wykonanie zastępcze i zabezpieczenie budynku”. Cóż, a barokowy dwór wraz z zabudowaniami gospodarczymi dalej niszczeje. Jeśli nie władza wybrana przez obywateli to kto ma powstrzymać to barbarzyństwo, które ma miejsce na oczach nas wszystkich. Tuż przy wejścia do dworu– na ścianie zawieszona została przez obecnego właściciela tabliczka „Nieupoważnionym wstęp wzbroniony”. Czyli kogo? Osób, którym głęboko leży na sercu dbałość o zabytki, i którzy nie mogą patrzeć na to co się z nimi dzieje. Czy może dzieci bawiące się w pobliżu, które z ciekawości, wejdą do środka ruiny i może stać się tragedia, np. wewnątrz dworu belki stropowe wiszą zbutwiałe ze stropu i w każdej chwili mogą spaść na to co pozostało z podłogi niszcząc wszystko pod swym ciężarem. Może wtedy ktoś z władz dostrzeże problem, zresztą nie jedyny w naszym regionie- takich ruin jest znacznie więcej. I wreszcie pytanie na które nie znajduję odpowiedzi. Czy właściciel ma prawo do niszczenia zabytku, którego wszedł w posiadanie? Proszę niech Państwo czytający ten artykuł sami sobie na nie odpowiedzą.

W lutym 2008 roku w Kurierze Szczeciński ukazał się bardzo interesujący artykuł pana Romana K. Cieplińskiego pt. „Niewygodny spadek historii. Tankowanie we dworze” . Pan redaktor dotarł do właściciela dworu w Dobropolu, który zapytany o plany związane z zabytkiem odpowiedział „Nie mam żadnych planów- oświadczył z rozbrajającą szczerością. - Komornik ma obecnie pieczę nad tym majątkiem...”

Czy tak powinno być? Czy naprawdę można w Polsce popełnić przestępstwo i nie być za to ukaranym- mówiąc o nie dużej szkodliwość czynu i umarzać tym samym całą sprawę!

Dwór został sprzedany przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa w Szczecinie osobie prywatnej w czerwcu 1998 roku – tak więc 11 lat temu- od tamtej pory nie tylko nie rozpoczęto jakiegokolwiek remontu to jeszcze ekipa budowlana usunęła rynny z całego dworu, wywożąc je w inne miejsce.

Od kilku lat wykonuję dokumentację fotograficzną niszczącego dworu w Dobropolu. Wraz ze Społecznym Opiekunem Zabytków panem Henrykiem Masłowskim o całej sprawie informowaliśmy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, jak również urzędującego starostę kamieńskiego. Informowaliśmy również prasę o jego dalszej dewastacji. Od tamtej pory do dzisiaj jednak nic się nie zmieniło. Dalej dwór ulega ruinie i już wiemy, że nie jest do odratowania- chociaż wpisany jest do rejestru konserwatora zabytków pod numerem 148- tak więc prawnie chroniony!.

Barokowy dwór znajduje się w centralnej części wioski-12 kilometrów na południe od Kamienia Pomorskiego- na terenie Gminie Wolin- tuż przy drodze prowadzącej do Parówka. Z drogi do dworu prowadzi dobrze zachowana brukowana droga.

W czasach powojennych stał się własnością Państwowych Gospodarstw Rolnych i w przyzwoitym stanie przetrwał do czasu likwidacji PGR- ów w początkach lat 90- tych. Dokonano w tym czasie nielicznych remontów. W 1960 roku częściowo spaleniu uległa więźba dachowa, która została wymieniona. W 1973 roku remontowano południowe skrzydło dworu. Po 1975 roku wymieniono częściowo stolarkę okien i drzwi.

Od zachodu do dworu przylega park w stylu francuskim o jednoosiowym rozwiązaniu układu przestrzennego - nr rej 248. Pomimo dużej dewastacji parku dawny urok tego miejsca pozostaje do dnia dzisiejszego.

                                                             ciąg dalszy nastąpi