- Odwiedzin:
- Online:
17 kwietnia 2011 roku MHZK wzbogaciło się o kolejny cenny zabytek. Pan Edward
Saletra, właściciel dworu w Rozwarowie, przekazał do
Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej XVIII – wieczne wrota z nieistniejącego od 196 lat kościoła
w Rozwarowie. Dzięki pomocy pana Mariana Klasika - regionalisty i kamieńskiego historyka z zamiłowania, jak również pani Beaty
Łukaszewskiej, zamieszkałej na stałe w Rozwarowie udało się
natrafić na ten cenny zabytek. Wrota są masywne, dwu skrzydłowe,
wykonane z dębu o wysokości 281 cm, szerokości 82 cm, grubości 5
cm. Mają prosta formę z podzielnymi trzema płycinami, w których, w
centralnych częściach umieszczono ozdobne rozety. Wrota dodatkowo
okute są żelaznymi klamrami i zamkiem z odlanym
krzyżem.Dzięki pomocy pana Szymona Smolczyńskiego - właściciel firmy Dach – Reed w Rozwarowie wrota przetransportowane zostały do Muzeum. Krótka historia wioski i kościoła Wioska w średniowieczu nosiła nazwę Ruspertowe. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1380 roku. Rozwarowo podzielone było na dwie części, należące do von Flemming'ów i von Lockstedt'ów. Przez krótki czas również do von Brochusen'ów i von Zastrow'ów. Od 1740 roku cała wioska, aż do 1935 roku była w posiadaniu von Flemming'ów. Kościół uległ zniszczeniu w 1815 roku. Na podstawie dostępnych źródeł wiemy, że była to świątynia o konstrukcji ryglowej z małą wieżową tzw. sygnaturką, na której zawieszony był dzwon. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z księgi metrykalnej kościoła w Sibinie z 1594 roku, w której napisano, że kościół został zbudowany przed kilkoma latami (vor etlichen Jahren). Wg księgi metrykalnej z Rzewnowa, w zapisie z tego samego czasu pojawia się informacja o Kurcie von Flemmingu, jako fundatorze kościoła. Z 1756 roku pochodzi wzmianka o cmentarzu istniejącym przy kościele. Po zburzeniu kościoła, udało się z niego uratować dzwon z 1589 roku i przekazane do Muzeum XVIII - wieczne wrota. W imieniu Muzeum chciałbym podziękować wszystkim zaangażowanym osobom, w pozyskaniu tego cennego zabytku, dla którzy nie jest obca świadomość ochrony naszego wspólnego dziedzictwa.
|
