Kamieńskie Muzeum wzbogaciło się niedawno o nowe materiały dokumentujące życie codzienne pionierów naszego miasta, po drugiej wojnie światowej. Pan Stanisław Chojecki podarował MHZK pamiątki związane początkami obecności swej rodziny na Ziemi Kamieńskiej, na której, jako ośmioletni chłopiec, zamieszkał wraz z rodzicami – Bolesławem i Marianną Chojeckimi - oraz rodzeństwem w 1946 r.

Zbiory muzealne wzbogaciły się o dwa zaświadczenia z końca 1946 r., wystawione przez Referat Osiedleńczy Starostwa Powiatowego Kamieńskiego oraz przez miejscowy oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, umożliwiające ojcu Pana Stanisława Chojeckiego podróż do rodzinnego Broszkowa na Mazowszu, w celu sprowadzenia rodziny do Kamienia.

Wśród przekazanych naszemu Muzeum materiałów znalazły się także: kwit poświadczający opłacenie czynszu wystawiony 1947 r. z okrągłą pieczęcią z herbem kamieńskiego Zarządu Miejskiego, rachunek za prąd z 1948 r. oraz świadectwa szkolne naszego Darczyńcy z lat 1950-51, z podpisami ówczesnych kierowników Publicznej Szkoły Powszechnej, Jana Umperowicza i Edmunda Doroszewskiego.

Oprócz wyżej wymienionych materiałów Pan Chojecki przekazał MHZK pierwsze wydanie teki akwarel Wiesława Śniadeckiego, z 1980 r., na których ten łódzki malarz, scenograf teatralny i filmowy uwiecznił kamieńskie zabytki. Na uwagę zasługują również pozbawiony zdjęć album fotograficzny odnaleziony na gruzach jednego z zakładów fotograficznych na Starym Mieście, krzyż harcerski ZHP i szklana strzykawka z kamieńskiego Pogotowia Ratunkowego, gdzie pracował ojciec Pana Stanisława.

Największą cześć z podarowanych przez Pana Chojeckiego materiałów stanowią podręczniki z czasów edukacji szkolnej Darczyńcy MHZK, z przełomu lat 40. i 50. XX w. Ówczesna polska szkoła okresu stalinizmu to czas oświaty zaangażowanej w budowę „socjalistycznego państwa”, wychowującej „nowego człowieka” w myśl założeń „socjalistycznego wychowania” zawartych w pracach klasyków radzieckiej myśli pedagogicznej - Iwana Kairowa czy Antona Makarenki, stanowiących wykładnię myśli Lenina i Stalina w pedagogice. W szkole przodowników nauki, uczniów udzielających się w pracach społecznych, zrzeszonych w Związku Młodzieży Polskiej, nauczycieli – członków, podporządkowanego rządzącej PZPR, Związku Nauczycielstwa Polskiego ważną rolę przywiązywano do podręczników, stanowiących oręż w kształtowaniu młodego pokolenia.

Nowe podręczniki, oparte na założeniach „marksizmu-leninizmu”, wraz z nowymi programami nauczania na dobre weszły do szkół w końcu lat 40. Wykładane tam przedmioty zostały ściśle podporządkowane założeniom ideologicznym. Szczególnie „polityczne” stały się: język polski, rosyjski, historia, nauka o Polsce i świecie współczesnym, biologia czy geografia.

Do Muzeum przekazane zostały podręczniki do nauki: j. polskiego, geografii, fizyki, j. rosyjskiego, historii, zoologii, geometrii i chemii wydane w latach 1947-58. Wśród nich znajduje się przetłumaczona na polski, Historia nowożytna 1870-1918, pióra radzieckich autorów: I. Gałkina, L. Zuboka, F. Notowicza i W. Chwostowa. Napisana zgodnie z duchem stalinowskiej historiografii książka tworzy wizję przeszłości legitymizującą władzę sprawowaną przez komunistów, utożsamiając dzieje ruchu robotniczego z dziejami powszechnymi, widząc w zwycięstwie socjalizmu ostateczny rezultat procesu dziejowego. W podręczniku do geografii ekonomicznej jest za to przedstawiony rozwój poszczególnych województw w Planie Sześcioletnim, z podkreśleniem roli Związku Radzieckiego w jego wykonaniu. W temacie dotyczącym  zaś Warszawy odnajdziemy fragmenty przemówienia Bolesława Bieruta o odbudowie tego miasta, które miało stać się, jak to wówczas określano, „stolicą państwa socjalistycznego”.

Akcenty polityczne znalazły się również w materiałach do nauki języka polskiego z 1951 r. Pisownię polską w ćwiczeniach dla klasy 7 otwiera „Pieśń o Planie Sześcioletnim”, pod którą znajduje się polecenie „Przepisz fragment. Wypisz wyrazy z h i ułóż zdania z tymi wyrazami”. Dodatek do innych zadań stanowią teksty o tzw. kongresie zjednoczeniowym ruchu robotniczego z 1948 r., czy Pieśń o Generale Świerczewskim.

Na fotografii:

kwit potwierdzający opłacenie komornego wystawiony 4.04.1947 r